ΑΟΖ και δημιουργία ιστορίας !

Τρία άρθρα του Νίκου Λυγερού περί της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ)

ΑΟΖ και δημιουργία ιστορίας

Ν. Λυγερός

Αν δεν αντιληφθούμε ότι με τη θέσπιση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης γράφουμε ιστορία, τότε πώς θα αλλάξουμε την πραγματικότητα που καταπιέζει την πατρίδα μας και δίνει την εντύπωση στο λαό μας ότι δεν έχει πια μέλλον; Όλες οι περίοδοι ανήκουν στην ιστορία, αλλά σπάνιες είναι αυτές που γράφουν ιστορία. Θέλουμε δεν θέλουμε ανήκουμε σε μία από αυτές τις σπάνιες περιόδους. Απλώς όταν είσαι μέσα, δεν βλέπεις πώς φαίνεσαι από έξω και δεν συνειδητοποιείς ούτε καν την αξία σου. Την ώρα της πράξης είναι σπανιότατοι οι άνθρωποι που ξέρουν τι κάνουν. Αυτοί ακριβώς είναι οι δημιουργοί της ιστορίας και κανένας άλλος. Οι άλλοι απλώς την ζουν, δίχως όμως να την εμπλουτίσουν με τη δική τους σκέψη. Η ΑΟΖ μπορεί να είναι αφαιρετική για τους περισσότερους, αλλά θα έχει επιπτώσεις σε όλους, διότι είναι μια προστιθέμενη αξία για την πατρίδα μας. Όλα τα στοιχεία είναι γνωστά, αλλά η αξία τους παραμένει άγνωστη, διότι υπάρχει έλλειψη στρατηγικής αξιοποίησης λόγω έλλειψης επενδυτικής σκέψης, όχι μόνο με την απλή έννοια της οικονομίας, αλλά με την πολυπλοκότητα της στρατηγικής. Η στρατηγική σκέψη είναι αυτή που αναδεικνύει τα προβλήματα και δείχνει με αυτόν τον τρόπο την επίλυση. Δίχως αυτήν δεν υπάρχει δημιουργία της ιστορίας, αλλά μόνο αναμονή μέσα στο παρόν της κοινωνίας που δεν παράγει μέλλον. Η ΑΟΖ δεν είναι μόνο μια άποψη ούτε μια τάση, είναι πέρα από την ελπίδα του λαού, διότι ως όραμα ανήκει στη μεταστρατηγική και δείχνει τον στόχο της στρατηγική που πρέπει να υλοποιήσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται, για να αλλάξουμε οριστικά τα δεδομένα της πατρίδας μας. Έχουμε στα χέρια μας το μέλλον της και το μέλλον των παιδιών μας. Και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας το απαγορεύσει για λόγους πολιτικούς. Και πέρα από τον ραγιαδισμό πρέπει να αντισταθούμε δίνοντας τη μάχη της ΑΟΖ, πριν μας αναγκάσουν να πάμε στα δικαστήρια για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα δικαιώματά μας. http://www.lygeros.org/articles?n=9429&l=gr

ΑΟΖ και Νέα δεδομένα για το EuroAsia Interconnector

Ν. Λυγερός

Η ΑΟΖ δεν είναι πια ένα θεωρητικό θέμα, αλλά ένα πρακτικό που έχει πολιτικές επιπτώσεις. Δεν είναι μόνο τεχνικό και ανήκει πλέον στην πολιτική ατζέντα ακόμα και αν μερικοί πολιτικοί δεν έχουν καταλάβει ακόμα την εμβέλειά της για την οικονομία μας. Έτσι είναι καλό να αναφέρουμε και την κοινοπραξία που θα κατασκευάσει το EuroAsia Interconnector που θα ενώσει καλωδιακά το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα για το ηλεκτρικό ρεύμα που θα παράγει το φυσικό αέριο. Ο νέος χάρτης του σχεδιασμού έχει ενσωματώσει τα στοιχεία της ΑΟΖ, για να περάσει αποκλειστικά από τις ΑΟΖ των τριών κρατών. Κι έχουμε πλέον μια πρακτική εφαρμογή των διαγραμμάτων Voronoi. Η ύπαρξη αυτού του καλωδίου δείχνει επί του πρακτέου την αξία της ΑΟΖ μέσω ενός έργου αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Ο νέος σχεδιασμός της εγκατάστασης του καλωδίου τροποποιεί τα κυπριακά δεδομένα από τη μία και τη ζώνη επαφής των δύο ΑΟΖ από την άλλη, διότι την ενισχύει πρακτικά. Αυτός ο σχεδιασμός δεν ανήκει στη μιζέρια που καταπιέζει τον πληθυσμό και ενεργοποιεί ανθρώπινο δυναμικό για το τέλος της μελέτης του και βέβαια την πρακτική υλοποίηση. Αυτός είναι ο δρόμος αξιοποίησης της ΑΟΖ, ο οποίος μπορεί να φέρει επενδύσεις και χρήσεις που δεν ανήκουν μόνο στον ελλαδικό χώρο. Αυτός είναι ο πραγματικός και ουσιαστικός τρόπος να βοηθήσουμε την πατρίδα μας και όχι να βγάζουμε ανούσιους λόγους για την οικονομία δίχως να προσφέρουν λύσεις. Δίχως να αναφερθούμε σε αυτά τα σχέδια δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε το ηθικό του λαού μας. Διότι πώς να του δείξουμε ότι μπορούμε πράγματι να έχουμε ένα μέλλον που δεν είναι απλώς η συνέχεια μίας μιζέριας. Η αλλαγή δεν μπορεί να είναι μόνο επιφανειακή, διότι η πατρίδα μας δεν θα το αντέξει. Σημασία έχει να το θέλουμε επί της ουσίας, για ν’ αφήσουμε ένα μέλλον στα παιδιά μας κι όχι να θεωρούμε ότι οι εκλογές είναι το τελικό αποτέλεσμα.

http://www.lygeros.org/articles?n=9418&l=gr

ΑΟΖ ή μιζέρια

Ν. Λυγερός

Όποιος δεν αναφέρεται στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αυτήν την περίοδο αποδεικνύει ότι δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και απλώς θέλει να δώσει την εντύπωση ότι το κάνει. Δίχως την ΑΟΖ, όχι μόνο δεν υπάρχει αξιόλογη λύση που προσφέρει δυνατότητες εξόδου από την κρίση, αλλά όλες οι άλλες παραμένουν εσωτερικές, με την έννοια ότι δεν μπορούν να προσεγγίσουν μαζικές ξένες επενδύσεις. Έχουμε λοιπόν πολλές κινήσεις άσκοπες, διότι δεν αγγίζουν την ουσία του οικονομικού προβλήματος. Η ενδογενής ανάλυση του θέματος δεν μπορεί να οδηγήσει παρά μόνο σε τοπικές συναλλαγές, οι οποίες δεν προσθέτουν τίποτα στον απαραίτητο πλούτο, ικανό να προκαλέσει μια αλλαγή φάσης. Επιπλέον, αν μπούμε μόνο σε μια κομματική αντιπαράθεση, τότε είναι που δεν θα αλλάξουμε τίποτα για τα δεδομένα που υπάρχουν στην πατρίδα μας. Οι επόμενες εκλογές δεν έχουν στόχο απλώς να αλλάξουν το πολιτικό τοπίο, σημασία έχουν μόνο και μόνο αν καταλήξουμε σε μια κυβέρνηση που θέλει πραγματικά να θεσπίσει την ΑΟΖ και να προχωρήσει άμεσα σε προσφορές με καθιέρωση οικοπέδων, ανάλογα με τις κινήσεις της Κύπρου. Διότι όλη η καθυστέρηση προέρχεται από το ίδιο το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. Οι ξένες εταιρείες ζητούν ήδη περιοχές για εξόρυξη, οι οποίες να ανήκουν όντως στη Ελληνική ΑΟΖ και όχι μόνο στα 6 ΝΜ των χωρικών υδάτων. Η πιο κοντινή απόσταση από την ακτή της Κύπρου είναι τουλάχιστον στα 27 ΝΜ. Πρέπει να είμαστε σε αυτό το πλαίσιο για να είμαστε όχι μόνο αξιόπιστοι, αλλά και ελκυστικοί για τις μελλοντικές κοινοπραξίες. Και δεν είναι ανάγκη να δώσουμε έμφαση σε όλες τις περιοχές, αφού ξέρουμε ήδη από τους σεισμικούς χάρτες ποιες είναι οι διαφορές και ποια είναι η τάξη μεγέθους. Οι θεωρητικές, οι πρακτικές και τεχνικές λύσεις υπάρχουν και το θέμα είναι η στρατηγική αξιοποίηση από την πολιτική της Ελλάδας. Κατά συνέπεια, ας ασχοληθούμε με την ουσία, για να δούμε ποιος τη θέλει πραγματικά κι ας αφήσουμε τα κομματόσκυλα να αλληλοτρώγονται, αρκεί να έχουμε κυβέρνηση με αποτελεσματικότητα, για να υλοποιηθεί το όραμα της ΑΟΖ. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες με τις οποίες μπορούμε να ασχοληθούμε και μετά, για όσους θέλουν να έχουν να λένε και κάτι στα καφενεία.