ΑΙΣΘΗΣΗ ΑΔΙΚΙΑΣ!
Τη στιγμή κατά την οποία μια μεγάλη άσκηση με πολύπλοκες αεροπορικές τακτικές διεξαγόταν σε περιοχές του ελλαδικού χώρου, μακριά από αδιάκριτα μάτια ή ηλεκτρονικές επιτηρήσεις, οι εξ Ανατολών γείτονες μας θύμιζαν τους λόγους για τους οποίους πρέπει να γίνονται αυτές οι ασκήσεις.
Τους λόγους για τους οποίους... οι Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να διατηρούν ετοιμότητα στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα. Τους λόγους για τους οποίους ο Έλληνας στρατιωτικός δεν μπορεί να έχει ούτε ωράριο ούτε αργίες. Τους λόγους για τους οποίους όλοι μας υποβαλλόμαστε σε ένα δυσβάστακτο κόστος για να κρατιούνται αυτές οι ετοιμότητες.
Μια τουρκική φρεγάτα («Barbaros» το όνομά της) έπλεε κοντά στην Αμοργό και έστελνε το ελικόπτερό της να πετάξει προς τις ελληνικές ακτές. Την ίδια στιγμή στο κεντρικό και το νοτιοανατολικό Αιγαίο αεροπλάνα ναυτικής περιπολίας της γείτονος σάρωναν με τα ηλεκτρονικά όργανά τους την ελληνική επικράτεια. Τις προηγούμενες ημέρες μαχητικά που εξορμούσαν από την Τουρκία «δοκίμαζαν» τις αντιδράσεις των ελληνικών μοιρών αναχαιτίσεως.
Η απλή παρακολούθηση των γεγονότων της καθημερινότητας δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την απόλυτη αναγκαιότητα των αμυντικών δαπανών, των στρατιωτικών ασκήσεων, των παρελάσεων και της διατηρήσεως υψηλού εθνικού φρονήματος.
Τα ίδια τα αεροπλάνα που στις 25 Μαρτίου πετούσαν στον ουρανό της Αθήνας είναι αυτά που σήμερα ασκούνται, αναχαιτίζουν, περιπολούν στο Αιγαίο.
Τα χρήματα που επενδύονται σε αυτά είναι οι καλύτερα ξοδεμένες πιστώσεις του ελληνικού κράτους.
Και επειδή η πραγματικότητα αυτή είναι αυταπόδεικτη, θα έπρεπε να μας έχει απασχολήσει το ερώτημα «ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν όσοι την αρνούνται». Γιατί αρνούνται την ύπαρξη μιας απειλής που εκδηλώνεται καθημερινά; Γιατί θεωρούν τις αμυντικές δαπάνες περιττές; Γιατί δυσανασχετούν για τις δήθεν υψηλές αποδοχές των στρατιωτικών;
Τις απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά εύκολα μπορούμε να τις δώσουμε όλοι. Αλλά θα πρέπει να αναλογιστούμε την αίσθηση αδικίας που αισθάνονται τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, όταν βλέπουν αυτές τις θλιβερά μικρές μερίδες της κοινωνίας να μην αναγνωρίζουν την προσφορά και το έργο τους.
Ακόμη περισσότερο, όταν ο μεγάλος όγκος του ελληνικού λαού, ο οποίος έχει αίσθηση και γνώση της πραγματικότητας, σφυρίζει αδιάφορα αφήνοντας αυτές τις αιτιάσεις να πλανώνται.
(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 05/04/2014 – ΕΥΘΥΜΙΟΣ Π. ΠΕΤΡΟΥ)
http://staratalogia.blogspot.gr/2014/04/blog-post_7973.html |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου