Μελέτη του Αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας για το ανοιχτό λογισμικό στις Ένοπλες Δυνάμεις
Καταλαβαίνω ότι πολύ από εσάς μάλλον αισθάνονται τουλάχιστον άβολα στην αναφορά και μόνο του Υπουργείου Αμύνης των ΗΠΑ και αρκετοί που αισθάνονται άβολα στην αναφορά σε οποιοδήποτε οργανισμό φέρει όπλα. Ο οργανισμός αυτός ειδικά στις ΗΠΑ, αποτελεί σημαντικότατο παράγοντα αυτό που κάποιοι βλέπουν ως την ραχοκοκαλιά της Αμερικάνικης ισχύος, την δυνατότητα της να προβάλει σημαντική στρατιωτική ισχύ σε περισσότερα του ενός μέρη του κόσμου.
Ανεξάρτητα από αν συμφωνεί κανείς είναι προφανές ότι το υπουργείο άμυνας των ΗΠΑ είναι ένας πολύ μεγάλος οργανισμός, για την ακρίβεια έχει περίπου 718000 σε πολιτικό προσωπικό, 1418000 εν ενεργεία στρατιωτικό προσωπικό και κάτι παραπάνω από 1100000 σε εφεδρεία και ο προϋπολογισμός του υπολογίζεται γύρω στα 550 δισεκατομμύρια δολάρια (είναι όσα χρωστάει η Ελλάδα μαζί με όσα βγάζει μέσα σε ένα χρόνο).
Λίγες ημέρες πριν, βρήκα στο site της Chief Information Officer του Department of Defence(ναι δεν έχουν μόνο οι πολυεθνικές από ότι φαίνεται) αν και οι περισσότερες αναφορές που βρήκα θα έλεγα ότι για διαδικτυακά δεδομένα και για τα δεδομένα της ταχύτητας με την οποία αναπτύσσεται το ελεύθερο λογισμικό θα έλεγα ότι είναι κάπως πεπαλαιωμένες διαπίστωσα ένα σημαντικό ενδιαφέρων στο ελεύθερο λογισμικό και λογισμικό ανοιχτού κώδικα από την πλευρά του Αμερικανικού Υπουργείου Αμύνης ήδη από το 2003, πολύ πριν ο όρος open source γίνει ευρύτερα διαδεδομένος.
Ωστόσο ένα κείμενο ήταν αρκετά ενδιαφέρον και εκτενές που νομίζω ότι άξιζε να του ρίξω μια ματιά. Το κείμενο είχε το τίτλο Open Source Development – Lessons and best practices for military software και είχε αρχική ημερομηνία δημοσίευσης τον Ιανουάριο του 2011 σε επιστημονικό περιοδικό και δημοσιεύτηκε στο site της CIO του DoD τον Μάιο του ίδιου έτους. Οφείλω να ομολογήσω ότι όταν πρωτοάνοιξα το pdf δεν περίμενα να διαβάσω κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, για την ακρίβεια πίστευα ότι μάλλον απλά θα έστελνα ένα link σε δύο-τρία άτομα που γνωρίζω και εργάζονται στις Ένοπλες Δυνάμεις. Όμως βιάστηκα γιατί όταν άρχισα να διαβάζω τα περιεχόμενα του κειμένου πείστηκα ότι πρόκειται για πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα.
Αν και σαφώς το κείμενο έρχεται για να καλύψει τις ανάγκες του DoD και να δώσει μερικές βασικές αρχές λειτουργίας και μια βασική μεθοδολογία εργασίας ωστόσο είναι νομίζω αρκετά ενδιαφέρουσα η φρασεολογία του κειμένου, ποιο συγκεκριμένα θα σταθώ σε μια παράγραφο στην πρώτη σελίδα του κυρίως κειμένου την οποία θα μεταφράσω πάρα μα πάρα πολύ ελεύθερα.
“Φανταστείτε μόνο ο κατασκευαστής ενός όπλου να επιτρεπόταν να καθαρίσει, να διορθώσει, να τροποποιήσει και να βελτιώσει το όπλο αυτό. Οι ένοπλες δυνάμεις συχνά βρίσκονται στην θέση αυτή με χρηματοδοτημένο από τους φορολογούμενους λογισμικό που έχουν αναπτύξει οι προμηθευτές τους, προμηθευτές που έχουν το μονοπώλιο στην γνώση του συστήματος λειτουργίας αμυντικού λογισμικού και στον έλεγχο του πηγαίου κώδικα του. Αυτή η κατάσταση είναι ιδανική μόνο για τον προμηθευτή αλλά συνδράμει στην κυβερνητική αναποτελεσματικότητα, μειώνει της ευκαιρίες για την βιομηχανική βάση, περιορίζει σοβαρά τον ανταγωνισμό για τις αναβαθμίσεις λογισμικού, εξαντλεί πόρους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικότερα και σπαταλά χρήματα των φορολογουμένων.”
Αν τα παραπάνω ισχύουν στις Ηνωμένες Πολιτείες φανταστείτε ότι στην χώρα μας αλλά και σε χώρες που επικρατούν ανάλογες συνθήκες ορισμένα από τα στοιχεία αυτά είναι ακόμη περισσότερο οξυμένα. Θα μπορούσε μια χώρα σαν την Ελλάδα να αναπτυχθεί λογισμικό αμυντικών εφαρμογών ανοιχτού κώδικα; Φυσικά, άλλωστε όλες οι ανάγκες λογισμικού στις ένοπλες δυνάμεις δεν είναι αυστηρά λογισμικό για πχ το firmware του τελευταίας γενιάς πυραύλου. Μπορεί να είναι από λογισμικό γενικής χρήσης (από τα βασικά όπως ένα λειτουργικό σύστημα) μέχρι λογισμικό που κανένας δεν μπορεί να έχει ιδέα για ποιο λόγο μπορεί να χρησιμοποιείται.
Σίγουρα το λογισμικό ανοιχτού κώδικα δεν μπορεί να είναι πανάκεια για όλες τις ανάγκες αλλά από την άλλη δεν μπορεί να αποκλείεται ως επιλογή, ελπίζω στο μέλλον να δούμε αντίστοιχες πρωτοβουλίες και από τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Σε αυτές, οφείλω να ομολογήσω ότι έχω δει αρκετά ανοιχτόμυαλους ανθρώπους που μπορούν να κατανοήσουν τις νέες τεχνολογίες και τις χρησιμοποιούν σε τακτική βάση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το DoD ασχολείται με την ανάπτυξη λογισμικού ανοιχτού κώδικα, είναι χαρακτηριστικό ότι το Δεκέμβριο του 2010 έγραφα για ότι το DoD έχει αναπτύξει δική του διανομή Linux για να εξασφαλίσει την ασφάλεια στις επικοινωνίες του. Νομίζω ότι η χρήση ελεύθερου λογισμικού και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και υλικού ανοιχτού κώδικα θα μπορούσε να είναι μια βιώσιμη λύση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου