Η τρόικα επιχειρεί την κατάργηση του θεσμού, χωρίς να βρίσκει αντιστάσεις και χωρίς να εξετάζεται το ενδεχόμενο συγχωνεύσεων των 15 Στρατοδικείων, Αεροδικείων και Ναυτοδικείων
Οι τροϊκανοί επιχειρούν τώρα να βάλουν... χέρι και στη Στρατιωτική Δικαιοσύνη, την οποία θέλουν επί της ουσίας να καταργήσουν διά της αφομοίωσής της με τα πολιτικά δικαστήρια, με πρόσχημα... τη μείωση και συρρίκνωση του Ελληνικού Στρατού και, επομένως, κατ’ αυτούς, τον εξίσου μειωμένο αριθμό των εκδικαζομένων υποθέσεων. Το παράδοξο είναι πως αυτό γίνεται με τη σιωπηρή ανοχή... επίλεκτων μελών της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, που βιάζονται να κρεμάσουν το χακί στις ντουλάπες τους και να αντικαταστήσουν τη στολή και τα αστέρια τους με την... τήβεννο του φυσικού δικαστή, αφού σε αυτή την περίπτωση οι απολαβές τους θα αυξηθούν σημαντικά σε μηνιαία βάση, μέσω της εξομοίωσής τους με αυτές των δικαστών.
Εδώ και σαράντα ημέρες στελέχη της τρόικας πηγαινοέρχονται στο Ρουφ και έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «ο όγκος των υποθέσεων στα δεκαπέντε συνολικά Στρατοδικεία, Αεροδικεία και Ναυτοδικεία είναι τόσο μικρός και... ασήμαντος, που δεν δικαιολογεί ούτε τον αριθμό αλλά ούτε και τον λόγο ύπαρξης του θεσμού», ο οποίος πάντως εξακολουθεί να λειτουργεί σε όλο τον κόσμο, τουλάχιστον σε αυτόν που θέλει να λέγεται πως διαθέτει σύγχρονο στρατό.
Και αντί να προτείνουν τη συγχώνευση διασκορπισμένων σε όλη τη χώρα Στρατοδικείων, Ναυτοδικείων και Αεροδικείων, δρομολογούν την κατάργηση του θεσμού.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ. Οι ίδιοι κύκλοι μάλιστα προτάσσουν τη δικαιολογία πως «η δικαιοδοσία των στρατιωτικών δικαστηρίων είναι καθαρώς ποινική και επομένως ισχύουν και σε αυτά πλήρως οι διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ενώ παράλληλα λειτουργούν σε απόλυτη ταύτιση και θεσμοί όπως της πολιτικής αγωγής, της παρουσίας δηλαδή... πολίτη δικηγόρου του κατηγορουμένου κατά τη διάρκεια της δίκης». Μάλιστα, στέλεχος της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης σχολίασε χαρακτηριστικά τα εξής: «Και στο Στρατοδικείο του Ρουφ, επί παραδείγματι, η προδικασία, ο ανακριτής, η άσκηση ποινικής δίωξης, αλλά και τα υπόλοιπα στάδια μιας δίκης διέπονται από τους ίδιους κανόνες λειτουργίας που ισχύουν και στα πολιτικά δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων. Μάλιστα, μετά το αναθεωρητικό δικαστήριο, δηλαδή το Στρατιωτικό Εφετείο, το επόμενο και τελευταίο στάδιο προσφυγής του κατηγορουμένου ή θιγόμενου είναι ο Άρειος Πάγος και για όλα τα μόνιμα στελέχη ή τους έφεδρους οπλίτες. Η διαδικασία ενώπιον των Στρατιωτικών Δικαστηρίων είναι πλήρως προσαρμοσμένη σε αυτή ενώπιον των κοινών ποινικών δικαστηρίων».
Ο ανώτατος δικαστικός λειτουργός όμως σε αυτό το σημείο παρέλειψε να αναφέρει πως ο Άρειος Πάγος είναι εξ ορισμού το ακυρωτικό δικαστήριο που καλείται να εξετάσει αποκλειστικά τα νομικά σφάλματα μιας απόφασης της Πολιτικής ή της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης και επ’ ουδενί την ουσία της.
Σθεναρή αντίσταση στις προθέσεις αυτές προβάλλουν ανώτατοι αξιωματικοί του υπουργείου Εθνικής Άμυνας αλλά και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, που θεωρούν πως «ο Στρατός διέπεται από τους δικούς του, αυστηρούς αξιακούς κώδικες και κανόνες και δεν λαμβάνονται αποφάσεις στο... πόδι, ελαφρά τη καρδία, όπως πολλές φορές έχουμε δει να συμβαίνει σε αποφάσεις της Πολιτικής Δικαιοσύνης λόγω φόρτου εργασίας...».
ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ. Η Ποινική Δικαιοσύνη στον Στρατό μέχρι σήμερα απονέμεται από τα στρατιωτικά δικαστήρια, Στρατοδικεία, Ναυτοδικεία και Αεροδικεία, με όλες τις προβλεπόμενες από το Σύνταγμα της Ελλάδος εγγυήσεις λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας των μελών του δικαστικού σώματος των Ενόπλων Δυνάμεων. Τέτοια δικαστήρια, εκτός από την Αθήνα, τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη. λειτουργούν, σε ιδιόκτητα κτίρια των Ενόπλων Δυνάμεων, στα Ιωάννινα, τη Λάρισα, την Ξάνθη και τα Χανιά.
Στη χώρα λειτουργούν πέντε Στρατοδικεία, δύο Ναυτοδικεία, τρία Αεροδικεία και ένα Αναθεωρητικό Δικαστήριο στις εγκαταστάσεις του Ρουφ, η ίδρυση και κατάργηση των οποίων, όπως και κάθε άλλη μεταβολή, ρυθμίζονται κάθε φορά με Προεδρικό Διάταγμα (Άρθρο 168 του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα). Περαιτέρω, με το Π.Δ. 83/1997 (ΦΕΚ Α' 72/14-5-1997) ιδρύθηκε ακόμη ένα Στρατοδικείο, πέρα από αυτά που αναφέρονται στο άρθρο 168, παρ. 1 ΣΠΚ, στην πόλη των Ιωαννίνων, με το Π.Δ. 164/2000 (ΦΕΚ Α' 148/23-6-2000) ιδρύθηκαν Ναυτοδικείο και Αεροδικείο στη Θεσσαλονίκη, ενώ με το Π.Δ. 144/2005 (ΦΕΚ Α' 199/11.8.2005) ιδρύθηκαν Ναυτοδικείο και Αεροδικείο στα Ιωάννινα, τα οποία άρχισαν να λειτουργούν από τις 11 Νοεμβρίου 2005. Με Προεδρικό Διάταγμα, επίσης, ορίζεται ότι ένα Στρατοδικείο μπορεί να λειτουργεί συγχρόνως και ως δικαστήριο άλλου κλάδου των Ενόπλων Δυνάμεων, εάν, βέβαια, στην περιφέρειά του υπηρετούν στρατιωτικοί του κλάδου αυτού.
Δικαιοδοσία μόνο στο χακί
Στη δικαιοδοσία των στρατιωτικών δικαστηρίων, είτε σε ειρηνική είτε σε πολεμική περίοδο, υπάγονται για όλες τις αξιόποινες πράξεις τους μόνον όσοι έχουν την ιδιότητα του στρατιωτικού κατά τον χρόνο τέλεσης της πράξης, καθώς και οι αιχμάλωτοι πολέμου. Προβλέπονται βέβαια διατάξεις περί συμμετοχής στο έγκλημα στρατιωτικών και ιδιωτών, οπότε στην περίπτωση αυτή οι συμμέτοχοι σε μη στρατιωτικό έγκλημα δικάζονται από τα κοινά ποινικά δικαστήρια, άλλως αν το έγκλημα είναι στρατιωτικό (π.χ. ομαδικός βιασμός ή ανθρωποκτονία) τότε ο ιδιώτης δικάζεται από τα κοινά ποινικά δικαστήρια και ο στρατιωτικός ή ο έφεδρος από τα στρατοδικεία. Σε καμία περίπτωση τα στρατιωτικά δικαστήρια δεν έχουν δικαιοδοσία με κατηγορούμενο ιδιώτη, με την έννοια ότι εάν ιδιώτης τελέσει έγκλημα αναφερόμενο στον Στρατιωτικό Ποινικό Κώδικα θα δικαστεί μεν σύμφωνα με τις διατάξεις του, από τα αρμόδια γι’ αυτόν όμως κοινά ποινικά δικαστήρια.
(ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 29/06/2013 – ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΗΤΟΣ - b.xitos@gmail.com - Σ.Λ.)
http://staratalogia.blogspot.gr/2014/03/blog-post_16.html |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου